At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Age, inquies, ista parva sunt. Duo Reges: constructio interrete. Hoc loco tenere se Triarius non potuit.

Neutrum vero, inquit ille. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed

suavitatem ipsam neglegebat; Etiam beatissimum? Stoici scilicet. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Cur, nisi quod turpis oratio est? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere.

Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur

iis, quae recordamur.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Mihi enim satis est, ipsis non satis. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?