Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; An hoc usque quaque, aliter in vita? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Non igitur bene. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quis istud possit, inquit, negare? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Summae mihi videtur inscitiae. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. De vacuitate doloris eadem sententia erit. Age, inquies, ista parva sunt. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest.

Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Non potes, nisi retexueris illa. Reguli reiciendam;

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sed ad haec, nisi

molestum est, habeo quae velim. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Duo Reges: constructio interrete. Rationis enim perfectio est virtus; Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Summus dolor plures dies manere non potest? Sin aliud quid voles, postea. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.

Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Simus igitur contenti his. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Nihil ad rem! Ne sit sane; Age sane, inquam. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur.

Nescio quo modo praetervolavit oratio. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur; Perge porro; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Bork Bonum incolumis acies: misera caecitas. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Simus igitur contenti his.