Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Duo Reges: constructio interrete. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Quis est tam dissimile homini. Eaedem res maneant alio modo.

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. An tu me de L. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.

Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Illi enim inter se dissentiunt. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sed quod proximum fuit non vidit. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Quae cum dixisset, finem ille. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit

uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Confecta res esset. Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Bork Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Nam quid possumus facere melius? Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Bork Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Minime vero, inquit ille, consentit. Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? At hoc in eo M. Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Ita similis erit ei finis boni, atque

antea fuerat, neque idem tamen; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Quae contraria sunt his, malane? Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem. Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.