Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Bork Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur.

Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.

Si quae forte-possumus. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Sed fac ista esse non inportuna; Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Nam de isto magna dissensio est. Quid censes in Latino fore? Ea possunt paria non esse. Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Quo igitur, inquit, modo? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Comprehensum,

quod cognitum non habet? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Venit ad extremum; Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Duo Reges: constructio interrete. Praeterea sublata cognitione et scientia tollitur omnis ratio et vitae degendae et rerum gerendarum. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus.

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Si enim ad populum me vocas, eum. Sed haec omittamus; Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. An hoc usque quaque, aliter in vita? Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

Vide ne ista sint Manliana vestra aut maiora etiam, si imperes quod facere non possim. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Tecum

optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Videsne, ut haec concinant? Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Ita nemo beato beatior. At enim hic etiam dolore. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? At iam decimum annum in spelunca iacet. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit;