Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa virtute optimum quidque rarissimum est. De illis, cum volemus. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.

Age, inquies, ista parva sunt. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. At vero illa, quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Res enim concurrent contrariae. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quaerimus enim finem bonorum. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium.

Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Restinguet citius, si ardentem acceperit.

Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. A mene tu? Murenam te accusante defenderem. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Sin aliud quid voles, postea. Rationis enim perfectio est virtus; Sed quae tandem

ista ratio est? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum.

Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Bork Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Duo Reges: constructio interrete. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest.

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem.

Sed ille, ut dixi, vitiose. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus

naturam relinquunt.

Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Bork Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.