Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Restinguet citius, si ardentem acceperit. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quod totum contra est. Explanetur igitur. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Dici enim nihil potest verius. Sint modo partes vitae beatae.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. In contemplatione et cognitione posita rerum, quae quia deorum erat vitae simillima, sapiente visa est dignissima. Tanta vis admonitionis inest in locis; Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Bonum valitudo: miser morbus. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Cui Tubuli nomen odio non est? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Duo Reges: constructio interrete. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?

Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Addo etiam illud, multa iam mihi dare signa puerum et pudoris et ingenii, sed

aetatem vides. Quid enim possumus hoc agere divinius? Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.

Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Ubi ut eam caperet aut quando? Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Inde igitur, inquit, ordiendum est. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Tenent mordicus. Et hanc quidem primam exigam a te operam, ut audias me quae a te dicta sunt refellentem. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Nihil minus, contraque illa hereditate dives ob eamque rem laetus. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sed hoc sane concedamus. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Id enim natura desiderat. Suo genere perveniant ad extremum; Maximeque eos videre possumus res gestas audire et legere velle, qui a spe gerendi absunt confecti senectute. Bork Sed quid sentiat, non videtis.

Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Hoc tu nunc in illo probas. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? At quicum ioca seria, ut

dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare?