Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Itaque contra est, ac dicitis; Duo Reges: constructio interrete. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quid ergo hoc loco intellegit honestum?

Quid censes in Latino fore? Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Non igitur bene. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Torquatus, is qui consul cum Cn.

Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Hoc non est positum in nostra actione. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Odium autem et invidiam facile vitabis. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur;

Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum?

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Sed residamus, inquit, si placet. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Collatio igitur ista te nihil iuvat.

Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Morbo gravissimo affectus, exul, orbus, egens, torqueatur eculeo: quem hunc appellas, Zeno? Cur, nisi quod turpis oratio est? Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Sin dicit obscurari quaedam nec apparere, quia valde parva sint, nos

quoque concedimus; Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?