Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum.

Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quae contraria sunt his, malane? Ille incendat? Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Non est igitur summum malum dolor. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Zenonem roges; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus.

Minime vero, inquit ille, consentit. Equidem e Cn. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Bork

Aliter autem vobis placet. Ubi ut eam caperet aut quando? Sed ad rem redeamus; Bestiarum vero nullum iudicium puto. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bona autem corporis huic sunt,

quod posterius posui, similiora. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Tria genera bonorum;

Ne discipulum abducam, times. Ubi ut eam caperet aut quando? Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt.

Quid, de quo nulla dissensio est? Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quis hoc dicit? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam non vides nec laetantium nec dolentium?