Id est enim, de quo quaerimus. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Suo enim quisque studio maxime ducitur. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita?

Satis est ad hoc responsum. Scaevolam M. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Disserendi artem nullam habuit. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem.

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Quid sequatur, quid repugnet, vident. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Et quidem, inquit, vehementer errat; Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus.

Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Praeclare hoc quidem. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Quaerimus enim finem bonorum. Qui-vere falsone, quaerere

mittimus-dicitur oculis se privasse;

Nos cum te, M. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quid iudicant sensus? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Non potes, nisi retexueris illa. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Bork Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quo tandem modo? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Age sane, inquam. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Ad eos igitur converte te, quaeso.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Videsne quam sit magna dissensio? Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Duo Reges: constructio

interrete. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere.

Aliena dixit in physicis nec ea ipsa, quae tibi probarentur; Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. An hoc usque quaque, aliter in vita? An eiusdem modi? Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Ita multa dicunt, quae vix intellegam.