Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum.

Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Hic nihil fuit, quod quaereremus. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Erit enim mecum, si tecum erit. An nisi populari fama?

Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Pollicetur certe. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Laboro autem non sine causa; Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Quod equidem non reprehendo; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Num quid tale Democritus?

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? At vero illa, quae Peripatetici,

quae Stoici dicunt, semper tibi in ore sunt in iudiciis, in senatu. Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Quid de Pythagora? Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Torquatus, is qui consul cum Cn.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Duo Reges: constructio interrete. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Si enim sapiens aliquis miser esse possit, ne ego istam gloriosam memorabilemque virtutem non magno aestimandam putem. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt?

Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quae cum essent dicta, discessimus. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Etenim si delectamur, cum scribimus, quis est tam invidus, qui ab eo nos abducat? Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis

instituta sunt aut inventa sunt? In motu et in statu corporis nihil inest, quod animadvertendum esse ipsa natura iudicet? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Nam quid possumus facere melius? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Hos contra singulos dici est melius. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.