Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. In ipsa enim parum magna vis inest, ut quam optime se habere possit, si nulla cultura adhibeatur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Que Manilium, ab iisque M. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Velut ego nunc moveor. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Omnia peccata paria dicitis. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo.

Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Sed quot homines, tot sententiae; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Et quidem iure fortasse,

sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe;

Ad eos igitur converte te, quaeso. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Magna laus. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Suo genere perveniant ad extremum; Bork Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?

Quis contra in illa aetate pudorem, constantiam, etiamsi sua nihil intersit, non tamen diligat? Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Eaedem res maneant alio modo. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt? Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam.

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam

suam. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Nos vero, inquit ille; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sed quid sentiat, non videtis. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Duo Reges: constructio interrete. Hosne igitur laudas et hanc eorum, inquam, sententiam sequi nos censes oportere? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Summus dolor plures dies manere non potest? Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Hic nihil fuit, quod quaereremus.