Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Magni enim aestimabat pecuniam non modo non contra leges, sed etiam legibus partam. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Duo Reges: constructio interrete.

Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Bork Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Nam cui proposito sit conservatio sui, necesse est huic partes quoque sui caras suo genere laudabiles. Efficiens dici potest. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Rationis enim perfectio est virtus; Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Idem fecisset Epicurus, si

sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. An nisi populari fama? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur.

Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? At, si voluptas esset bonum, desideraret. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet;

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum.

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Verum hoc idem saepe faciamus. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Eadem fortitudinis ratio reperietur.

Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Nos commodius agimus. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me

aberrare; Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat?

Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Homines optimi non intellegunt totam rationem everti, si ita res se habeat. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Non potes, nisi retexueris illa. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit.