Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Falli igitur possumus. Istic sum, inquit.

Quae duo sunt, unum facit. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Bork Invidiosum nomen est, infame, suspectum.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Duo Reges: constructio interrete. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Negare non possum. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Bork Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt.

Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Bonum integritas corporis: misera debilitas. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Qui est in parvis malis. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quare conare, quaeso. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Sed quot homines, tot sententiae; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Sin dicit obscurari quaedam nec

apparere, quia valde parva sint, nos quoque concedimus;

Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Suo enim quisque studio maxime ducitur. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Urgent tamen et nihil remittunt. De hominibus dici non necesse est. Memini me adesse P. Eadem nunc mea adversum te oratio est. ALIO MODO.

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit.

Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Erillus autem ad scientiam omnia revocans unum quoddam bonum vidit, sed nec optimum nec quo vita gubernari possit. Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Nunc omni virtuti vitium contrario

nomine opponitur. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.