Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Si id dicis, vicimus. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur.

Itaque rursus eadem ratione, qua sum paulo ante usus, haerebitis. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Si longus, levis dictata sunt. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Praeteritis, inquit, gaudeo. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas?

Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Quid est enim aliud esse versutum? Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur.

Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Indicant pueri, in quibus ut in

speculis natura cernitur. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti.

Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M. Cur iustitia laudatur? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Tu quidem reddes; Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Duo Reges: constructio interrete. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Sed quae tandem ista ratio est? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest.

Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Verum audiamus. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos.