Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Quae sequuntur igitur? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia;

Duo Reges: constructio interrete. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Bork Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni;

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Non pugnem cum homine, cur tantum habeat in natura boni; Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Itaque contra est, ac dicitis; Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi

nosmet ipsos cognoscimus. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni.

Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam?

Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Maximus dolor, inquit, brevis est. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Ostendit pedes et pectus. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum; Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem.

Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum

primae sint animi partes, secundae corporis. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quod iam a me expectare noli. Bonum liberi: misera orbitas.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Proclivi currit oratio. Nunc vides, quid faciat. Non est igitur voluptas bonum. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Cur deinde Metrodori liberos commendas? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Invidiosum nomen est, infame, suspectum.