Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Sumenda potius quam expetenda.

Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Sedulo, inquam, faciam. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quod autem magnum dolorem brevem, longinquum levem esse dicitis, id non intellego quale sit. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Quae cum dixisset, finem ille. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi;

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Bork Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Recte, inquit, intellegis. Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Haec para/doca illi, nos

admirabilia dicamus. Nihil ad rem! Ne sit sane; Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis.

Quis tibi ergo istud dabit praeter Pyrrhonem, Aristonem eorumve similes, quos tu non probas? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Haeret in salebra.

Est, ut dicis, inquam. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Atque ego: Scis me, inquam, istud idem sentire,

Piso, sed a te opportune facta mentio est. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo nostro notam esse oportebit; Duo Reges: constructio interrete. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quid de Pythagora? Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur?