Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent. Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt. Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Nos vero, inquit ille; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Sed residamus, inquit, si placet. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Non semper, inquam; Neutrum vero, inquit ille.

A mene tu? Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis. Vide, quaeso, rectumne sit. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur sine explicatione naturae intellegi potest. Negat enim summo bono afferre incrementum diem.

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Non risu potius quam oratione eiciendum? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. An hoc usque quaque, aliter in vita?

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Esse enim, nisi eris, non potes. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Cur haec eadem Democritus? Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Nihil ad rem! Ne sit sane; Quae est igitur causa istarum angustiarum? Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sed tamen intellego quid velit. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Certe non potest. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.

Duo Reges: constructio interrete. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis

se privasse; Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quis hoc dicit?

Quippe: habes enim a rhetoribus; Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior;