Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. Ut pompa, ludis atque eius modi spectaculis teneantur ob eamque rem vel famem et sitim perferant?

Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Aliter autem vobis placet. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quis Aristidem non mortuum diligit? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quis Aristidem non mortuum diligit? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Intellegi quidem, ut propter aliam quampiam rem, verbi gratia propter voluptatem, nos amemus; Sed potestne rerum maior esse dissensio?

Iam in altera philosophiae parte. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Istic sum, inquit. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet.

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quid autem habent

admirationis, cum prope accesseris?

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate? Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Satis est ad hoc responsum. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.

Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Eadem fortitudinis ratio reperietur. Qui est in parvis malis. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Sint ista Graecorum; Duo Reges: constructio interrete. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Et quidem, inquit, vehementer errat; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Nihil ad rem! Ne sit sane; Res enim concurrent contrariae. Prioris generis est docilitas, memoria; Videsne ut, quibus summa est in voluptate, perspicuum sit quid iis faciendum sit aut non faciendum?

Satis est ad hoc responsum. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.