Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Ut id aliis narrare gestiant? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Miserum hominem! Si dolor summum malum est, dici aliter non potest. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Bork Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Que Manilium, ab iisque M. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Ergo et avarus erit, sed finite, et adulter, verum habebit modum, et luxuriosus eodem modo. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quid censes in Latino fore? Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Duo Reges: constructio interrete.

Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Venit ad extremum; Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Age, inquies, ista parva sunt. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Si enim non fuit

eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Itaque ab his ordiamur. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno?

Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Summus dolor plures dies manere non potest? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Minime vero istorum quidem, inquit. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum.

Praeclare hoc quidem. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Iam doloris medicamenta illa Epicurea tamquam de narthecio proment: Si gravis, brevis; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere. Cum praesertim illa perdiscere ludus esset.

Non est igitur summum malum dolor. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab

Aristotele ante tractatos? At iam decimum annum in spelunca iacet. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Suo genere perveniant ad extremum; At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.

An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster? Oratio me istius philosophi non offendit;