Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Quid me istud rogas? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure.

Facete M. Nam ante Aristippus, et ille melius.

Quis hoc dicit? Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro.

Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit.

Aliter autem vobis placet. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quae cum dixisset, finem ille. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut

corpus; Nam quibus rebus efficiuntur voluptates, eae non sunt in potestate sapientis.

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Age, inquies, ista parva sunt. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Bork Bork

Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Duo Reges: constructio interrete. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Sin aliud quid voles, postea. O magnam vim ingenii causamque iustam, cur nova existeret disciplina! Perge porro. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac.

Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.