Erat enim Polemonis. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Age, inquies, ista parva sunt.

Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Sed quamquam negant nec virtutes nec vitia crescere, tamen utrumque eorum fundi quodam modo et quasi dilatari putant. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. At eum nihili facit;

Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Simus igitur contenti his. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?

At iam decimum annum in spelunca iacet. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Dolor ergo, id est

summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Cur, nisi quod turpis oratio est? Quippe: habes enim a rhetoribus; Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.

Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Etiam beatissimum? Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re; Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse?

Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Haec dicuntur inconstantissime. Et summatim quidem haec erant de corpore animoque dicenda, quibus quasi informatum est quid hominis natura postulet. Non laboro, inquit, de nomine.

Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Non est igitur voluptas bonum.

-, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Qualem igitur hominem natura inchoavit? Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Immo istud

quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Summus dolor plures dies manere non potest? Ubi ut eam caperet aut quando? Eademne, quae restincta siti? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Duo Reges: constructio interrete. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus;