Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Nec enim, dum metuit, iustus est, et certe, si metuere destiterit, non erit; Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Ea possunt paria non esse. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; In schola desinis. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Odium autem et invidiam facile vitabis. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Intrandum est igitur in rerum naturam et penitus quid ea postulet pervidendum; Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Duo Reges: constructio interrete. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere? Erat enim res aperta. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se

privasse; Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Scisse enim te quis coarguere possit? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Immo videri fortasse. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Bork

Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam; Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. At eum nihili facit; Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Minime vero probatur huic disciplinae, de qua loquor, aut iustitiam aut amicitiam propter utilitates adscisci aut probari. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam

nihil dolere? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Et quidem, inquit, vehementer errat; Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Quod iam a me expectare noli. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Quid, de quo nulla dissensio est?

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.