Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quid de Pythagora? Sed nimis multa.

Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Tum mihi Piso: Quid ergo? Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt.

Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Omnia peccata paria dicitis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Duo Reges: constructio interrete. Quae ista amicitia est? Rationis enim perfectio est virtus;

Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Venit ad extremum; Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quod

autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris?

Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Avaritiamne minuis? Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. At enim sequor utilitatem. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam;