Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Hoc tu nunc in illo probas. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Duo Reges: constructio interrete. Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Qui autem voluptate vitam effici beatam putabit, qui sibi is conveniet, si negabit voluptatem crescere longinquitate?

Quis Aristidem non mortuum diligit? Praeteritis, inquit, gaudeo. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt.

Nec vero hoc oratione solum, sed multo magis vita et factis et moribus comprobavit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Quorum sine causa fieri nihil putandum est. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Est autem a te semper dictum nec gaudere quemquam nisi propter corpus nec dolere.

Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata

non habentur communia. Quis enim redargueret? Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? De maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum universum et eius maxima partis administrari. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum;

Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Ratio quidem vestra sic cogit.

Duo enim genera quae erant, fecit tria. Primum quid tu dicis breve? Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Quid iudicant sensus?

Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Sit sane ista voluptas. Quae autem natura suae

primae institutionis oblita est? Duo enim genera quae erant, fecit tria.