An hoc usque quaque, aliter in vita? Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Rationis enim perfectio est virtus;

Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Sed tamen est aliquid, quod nobis non liceat, liceat illis. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Illud non continuo, ut aeque incontentae. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Age, inquies, ista parva sunt. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Murenam te accusante defenderem.

Quem ad modum quis ambulet, sedeat, qui ductus oris, qui vultus in quoque sit? Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Tubulo putas dicere? Maximus dolor, inquit, brevis est. Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Qui est in parvis malis. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Pisone in eo gymnasio, quod Ptolomaeum vocatur, unaque nobiscum Q. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Iam enim adesse poterit. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;

Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Sed haec nihil sane ad

rem; Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Non semper, inquam; Quo igitur, inquit, modo? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Hanc quoque iucunditatem, si vis, transfer in animum; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Nihilo magis. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quid, de quo nulla dissensio est? Duo Reges: constructio interrete. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;

Quid sequatur, quid repugnet, vident. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Iam contemni non poteris. Non potes, nisi retexueris illa. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis.