Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Idemne, quod iucunde? Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.

Quo modo autem philosophus loquitur? Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Erat enim Polemonis. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Duo Reges: constructio interrete. Sed haec in pueris; Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Sumenda potius quam expetenda. Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere?

Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum,

non etiam philosophorum sit. Quis enim est, qui non videat haec esse in natura rerum tria? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Avaritiamne minuis? Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Deinde dolorem quem maximum? Tenent mordicus. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Velut ego nunc moveor. Quod iam a me expectare noli.

Nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Semovenda est igitur voluptas, non solum ut recta sequamini, sed etiam ut loqui deceat frugaliter. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est?

Quid enim tanto opus est instrumento in optimis artibus comparandis? Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es. Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere?

Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Primum in nostrane

potestate est, quid meminerimus? Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Collatio igitur ista te nihil iuvat. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Sed nimis multa. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Summum a vobis bonum voluptas dicitur.