Duo Reges: constructio interrete. Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Itaque in rebus minime obscuris non multus est apud eos disserendi labor. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Que Manilium, ab iisque M. Etiam beatissimum? Proclivi currit oratio.

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Comprehensum, quod cognitum non habet?

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Sint modo partes vitae beatae.

Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad

ea principia, quae accepimus. Graccho, eius fere, aequalí?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere. Videsne quam sit magna dissensio? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia;

At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. At Zeno eum non beatum modo, sed etiam divitem dicere ausus est. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Hoc sic expositum dissimile est superiori. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Quamquam in hac divisione rem ipsam prorsus probo, elegantiam desidero. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;