Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.

Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Duo Reges: constructio interrete. An eiusdem modi? Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.

Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Et quidem Arcesilas tuus, etsi fuit in disserendo pertinacior, tamen noster fuit; Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit?

Summus dolor plures dies manere non potest? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; De hominibus dici non necesse

est. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Sed nimis multa.

Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Si longus, levis. Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.

In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius. Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Ut id aliis narrare gestiant? Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Urgent tamen et nihil remittunt. Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;

Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Ostendit pedes et pectus. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit.

Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Hanc ergo intuens

debet institutum illud quasi signum absolvere. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quod non subducta utilitatis ratione effici solet, sed ipsum a se oritur et sua sponte nascitur. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Graccho, eius fere, aequalí? Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.