Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Nunc reliqua videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut nos iam longiores sumus. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Moriatur, inquit.

Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Si longus, levis dictata sunt. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?

Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Torquatus, is qui consul cum Cn. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere. Tollenda est atque extrahenda radicitus. At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Id mihi magnum videtur. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id esse laudabile. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Nunc ita separantur, ut

disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Tu quidem reddes; Sin aliud quid voles, postea. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod.

Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Quid censes in Latino fore? Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Ac tamen hic mallet non dolere.

Quae duo sunt, unum facit. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Sint ista Graecorum; Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Sed haec omittamus; Quod totum contra est.

Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit;

Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Eaedem res maneant alio modo.