Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Age sane, inquam. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum. Num quid tale Democritus? Quonam, inquit, modo? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Quibus ego vehementer assentior. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Duo Reges: constructio interrete. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus;

Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Prave, nequiter, turpiter cenabat; Minime vero, inquit ille, consentit. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?

Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum? An hoc usque quaque, aliter in vita? Bona autem corporis huic sunt, quod

posterius posui, similiora. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis tamque productae temporibus tamque multae. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem.

Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ita prorsus, inquam; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Si sapiens, ne tum quidem miser, cum ab Oroete, praetore Darei, in crucem actus est. At enim hic etiam dolore. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.

In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune.

Materiam vero rerum et copiam apud hos exilem, apud illos uberrimam reperiemus. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Nam si quae sunt

aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Id Sextilius factum negabat. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse?

Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Sed plane dicit quod intellegit. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Bork Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Praeclarae mortes sunt imperatoriae;