Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Tum ille: Ain tandem? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Duo Reges: constructio interrete. Quid, quod res alia tota est? Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati, et erant illa Torquatis.

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quid est igitur, cur ita semper deum appellet Epicurus beatum et aeternum? Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Tollenda est atque extrahenda radicitus. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Tum Lucius: Mihi vero ista valde probata sunt, quod item fratri puto.

Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Audeo dicere, inquit. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit.

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint.

Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Quae hic rei publicae vulnera inponebat,

eadem ille sanabat. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat?

Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Inquit, respondet: Quia, nisi quod honestum est, nullum est aliud bonum! Non quaero iam verumne sit; Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Pudebit te, inquam, illius tabulae, quam Cleanthes sane commode verbis depingere solebat. Amicitiae vero locus ubi esse potest aut quis amicus esse cuiquam, quem non ipsum amet propter ipsum? Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Ergo instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Aliter autem vobis placet. Tamen a proposito, inquam, aberramus. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Summus dolor plures dies manere non potest? Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;

Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Sed quot homines, tot sententiae; Quae in controversiam

veniunt, de iis, si placet, disseramus. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Atque ita re simpliciter primo collocata reliqua subtilius persequentes corporis bona facilem quandam rationem habere censebant; Sullae consulatum? Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt.

Minime vero, inquit ille, consentit. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Simul atque natum animal est, gaudet voluptate et eam appetit ut bonum, aspernatur dolorem ut malum. Quonam, inquit, modo? Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur.