Duo Reges: constructio interrete. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Hi curatione adhibita levantur in dies, valet alter plus cotidie, alter videt. Sin kakan malitiam dixisses, ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Iam illud quale tandem est, bona praeterita non effluere sapienti, mala meminisse non oportere? An potest cupiditas finiri? Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Immo videri fortasse. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Bork Et nemo nimium beatus est;

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam. Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?

Quid ergo? Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Sin aliud quid voles, postea. Bonum patria: miserum exilium. Sedulo, inquam, faciam. An hoc usque quaque, aliter in vita? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Quae cum essent dicta, discessimus. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris?

Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio.

Quid igitur dubitamus

in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Quo tandem modo? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Videsne quam sit magna dissensio? Sed ego in hoc resisto;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid adiuvas? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Sed fortuna fortis;

Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. At certe gravius. Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. Tamen aberramus a proposito, et, ne longius, prorsus, inquam, Piso, si ista mala sunt, placet. Quod iam a me expectare noli. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quae ista amicitia est?

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum

amaverunt. Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Verum hoc idem saepe faciamus.