Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere.

Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Quod vestri non item. Scisse enim te quis coarguere possit? Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Esse enim, nisi eris, non potes. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.

Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.

Sed ad illum redeo. Quid est igitur, inquit, quod requiras? Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Tum ego: Non mehercule, inquam, soleo temere contra Stoicos, non quo illis admodum assentiar, sed pudore impedior; Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior.

Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Non quaero, quid

dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Bonum valitudo: miser morbus. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum.

Odium autem et invidiam facile vitabis. Commentarios quosdam, inquam, Aristotelios, quos hic sciebam esse, veni ut auferrem, quos legerem, dum essem otiosus; Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Disserendi artem nullam habuit. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Duo Reges: constructio interrete.

Suo genere perveniant ad extremum; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quo tandem modo? Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico.

Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Quibus ego vehementer assentior. Non est igitur voluptas bonum. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Sed ille, ut dixi, vitiose. Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus.

Sed tamen

intellego quid velit. His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur? Id quaeris, inquam, in quo, utrum respondero, verses te huc atque illuc necesse est. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Non potes, nisi retexueris illa. Sed quid sentiat, non videtis. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Nescio quo modo praetervolavit oratio.