Eademne, quae restincta siti? Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Qui autem diffidet perpetuitati bonorum suorum, timeat necesse est, ne aliquando amissis illis sit miser. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Serpere anguiculos, nare anaticulas, evolare merulas, cornibus uti videmus boves, nepas aculeis. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Ex quo illud efficitur, qui bene cenent omnis libenter cenare, qui libenter, non continuo bene. Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Deprehensus omnem poenam contemnet. Sed quot homines, tot sententiae; Sed haec omittamus; Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Iam in altera philosophiae parte. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas;

Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Duo Reges: constructio interrete. Quid censes in Latino fore? Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota

res appellatur. Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Quod vestri non item. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Cum sciret confestim esse moriendum eamque mortem ardentiore studio peteret, quam Epicurus voluptatem petendam putat. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Sit sane ista voluptas. Id est enim, de quo quaerimus.

Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Urgent tamen et nihil remittunt. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Sed quid sentiat, non videtis. Nunc vides, quid faciat. Sin autem est in ea, quod quidam volunt, nihil impedit hanc nostram comprehensionem summi boni. Quis Aristidem non mortuum diligit?

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Age, inquies, ista parva sunt. Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Est, ut dicis, inquam. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante.

At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Iam contemni non poteris. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines

doctissimos.