Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Si enim ad populum me vocas, eum. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Quae cum dixisset, finem ille. An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?

Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Theophrastus mediocriterne delectat, cum tractat locos ab Aristotele ante tractatos? Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Nonne odio multos dignos putamus, qui quodam motu aut statu videntur naturae legem et modum contempsisse?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Duo Reges: constructio interrete. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi.

Bonum integritas corporis: misera debilitas. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Octavio fuit, cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem in adoptionem D. Hoc simile tandem est?

Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.

Sed hoc sane concedamus. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Atque adhuc ea dixi, causa cur Zenoni non fuisset, quam ob rem a superiorum auctoritate discederet. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans;

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos. Manebit ergo amicitia tam diu, quam diu sequetur utilitas, et, si utilitas amicitiam constituet, tollet eadem. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia? Dici enim nihil potest verius. Quorum altera prosunt, nocent altera. Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere.

Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in

mediocribus amicitiis praesidii. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Immo videri fortasse. Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

Totum autem id externum est, et quod externum, id in casu est. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Ostendit pedes et pectus. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Laboro autem non sine causa;