Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Sumenda potius quam expetenda. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Verum hoc loco sumo verbis his eandem certe vim voluptatis Epicurum nosse quam ceteros. Sit ista in Graecorum levitate perversitas, qui maledictis insectantur eos, a quibus de veritate dissentiunt. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Qui est in parvis malis. Polycratem Samium felicem appellabant. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Neque solum ea communia, verum etiam paria esse dixerunt.

Memini me adesse P. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ergo in utroque exercebantur, eaque disciplina effecit tantam illorum utroque in genere dicendi copiam. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.

Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ut id aliis narrare gestiant? Qui est in parvis malis. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur.

Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Ita fit beatae vitae domina fortuna, quam Epicurus ait exiguam intervenire sapienti. Sed tamen intellego quid velit. At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse

nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides. Sed ille, ut dixi, vitiose. Vide, ne etiam menses! nisi forte eum dicis, qui, simul atque arripuit, interficit. Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Equidem, sed audistine modo de Carneade? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum.

Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Sed quod proximum fuit non vidit. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Nec tamen ille erat sapiens quis enim hoc aut quando aut ubi aut unde? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.

Duo Reges: constructio interrete. Sed hoc sane concedamus. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; An quod ita callida est, ut optime possit architectari voluptates? Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Memini vero,

inquam;

Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Rationis enim perfectio est virtus; Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Quid, si reviviscant Platonis illi et deinceps qui eorum auditores fuerunt, et tecum ita loquantur? Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Vos autem cum perspicuis dubia debeatis illustrare, dubiis perspicua conamini tollere. Iam enim adesse poterit.