Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Ut aliquid scire se gaudeant? Quis est, qui non oderit libidinosam, protervam adolescentiam? Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus? Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Hoc sic expositum dissimile est superiori. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Qui est in parvis malis.

Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse?

Quo modo autem philosophus loquitur? Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Transfer idem ad modestiam

vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus. Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus. Nam adhuc, meo fortasse vitio, quid ego quaeram non perspicis.

Animi enim quoque dolores percipiet omnibus partibus maiores quam corporis. Comprehensum, quod cognitum non habet? Hoc tu nunc in illo probas. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis. Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Animadverti, ínquam, te isto modo paulo ante ponere, et scio ab Antiocho nostro dici sic solere; Quae duo sunt, unum facit. Duo Reges: constructio interrete.

Cur deinde Metrodori liberos commendas? Sed ego in hoc resisto; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat

extremum. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Illud non continuo, ut aeque incontentae. Tuo vero id quidem, inquam, arbitratu.