Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. An potest cupiditas finiri? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Egone quaeris, inquit, quid sentiam?

Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. An dolor longissimus quisque miserrimus, voluptatem non optabiliorem diuturnitas facit? Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem? Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Nunc vides, quid faciat. Sed tamen intellego quid velit. Quorum altera prosunt, nocent altera. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius.

Duo Reges: constructio interrete. Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost; Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Si longus, levis. Cur fortior

sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Nunc agendum est subtilius. Quare attende, quaeso. Primum cur ista res digna odio est, nisi quod est turpis? Scaevolam M. Nescio quo modo praetervolavit oratio. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Et non ex maxima parte de tota iudicabis?

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

At, si voluptas esset bonum, desideraret. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt. Et quae per vim oblatum stuprum volontaria morte lueret inventa est et qui interficeret filiam, ne stupraretur. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Haec dicuntur fortasse ieiunius; Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q. At iam decimum annum in spelunca iacet.

Philosophi autem in suis

lectulis plerumque moriuntur. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Stuprata per vim Lucretia a regis filio testata civis se ipsa interemit. Igitur ne dolorem quidem. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Verum esto: verbum ipsum voluptatis non habet dignitatem, nec nos fortasse intellegimus.