Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Nam si amitti vita beata potest, beata esse non potest. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Suo enim quisque studio maxime ducitur. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt.

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit? Minime vero, inquit ille, consentit. Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Nam ante Aristippus, et ille melius. Torquatus, is qui consul cum Cn. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare? Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Quid, quod homines infima fortuna, nulla spe rerum gerendarum, opifices denique delectantur historia?

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Hoc tu nunc in illo probas. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Sed ne, dum huic obsequor,

vobis molestus sim. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; An haec ab eo non dicuntur? Sit enim idem caecus, debilis. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?

Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Quid, de quo nulla dissensio est? Comprehensum, quod cognitum non habet? Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Cave putes quicquam esse verius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Restatis igitur vos; Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Duo Reges: constructio interrete.

Hoc simile tandem est? Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Odium autem

et invidiam facile vitabis.

Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Sed haec omittamus; Ut id aliis narrare gestiant? Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?