Nec vero intermittunt aut admirationem earum rerum, quae sunt ab antiquis repertae, aut investigationem novarum. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Duo Reges: constructio interrete. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Frater et T.

Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono. Tanti autem aderant vesicae et torminum morbi, ut nihil ad eorum magnitudinem posset accedere. Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Immo istud quidem, inquam, quo loco quidque, nisi iniquum postulo, arbitratu meo. Istic sum, inquit. Etiam beatissimum? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-. Atque ab his initiis profecti omnium virtutum et originem et progressionem persecuti sunt. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Mihi enim satis est, ipsis non satis.

At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quis Aristidem non mortuum diligit? Cupit enim dícere nihil posse ad beatam vitam deesse sapienti. Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres

philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Illi enim inter se dissentiunt.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico? Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.

An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Quem Tiberina descensio festo illo die tanto gaudio affecit, quanto L. Restincta enim sitis stabilitatem voluptatis habet, inquit, illa autem voluptas ipsius restinctionis in motu est.

Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Sed ego in hoc resisto;

Hic nihil fuit, quod quaereremus. Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.