Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Itaque e contrario moderati aequabilesque habitus, affectiones ususque corporis apti esse ad naturam videntur.

Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Quid loquor de nobis, qui ad laudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus? Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Tu quidem reddes; Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur.

Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. De illis, cum volemus. Beatus sibi videtur esse moriens. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.

Ipse Epicurus fortasse redderet, ut Sextus Peducaeus, Sex. Ratio quidem vestra sic cogit. Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers? Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim existimo-ad corpus refers?

In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Quae sequuntur igitur? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita

grata recordatione renovata delectant.

Non est igitur voluptas bonum. Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt. Praeclare hoc quidem. Duo Reges: constructio interrete. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus. Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.

Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Bork Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae; Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Itaque hoc frequenter dici solet a vobis, non

intellegere nos, quam dicat Epicurus voluptatem. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere.