Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Cyrenaici quidem non recusant; Profectus in exilium Tubulus statim nec respondere ausus; Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Age sane, inquam. Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Ut pulsi recurrant? Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Sed tamen intellego quid velit. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Hoc est dicere: Non reprehenderem asotos, si non essent asoti.

Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; An hoc usque quaque, aliter in vita?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Mihi quidem Antiochum, quem audis, satis belle videris attendere. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Duo Reges: constructio interrete. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?

De malis autem et bonis ab iis animalibus, quae nondum depravata sint, ait optime iudicari. Itaque hic ipse iam pridem est

reiectus; Atqui haec patefactio quasi rerum opertarum, cum quid quidque sit aperitur, definitio est. Age sane, inquam. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Nihilne te delectat umquam -video, quicum loquar-, te igitur, Torquate, ipsum per se nihil delectat? Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere. Non est igitur summum malum dolor. Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Atque haec ita iustitiae propria sunt, ut sint virtutum reliquarum communia. Certe nihil nisi quod possit ipsum propter se iure laudari. Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.

Et si turpitudinem fugimus in statu et motu corporis, quid est cur pulchritudinem non sequamur? Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Aliter autem vobis placet. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Prioris generis est docilitas, memoria;

Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Nam de summo mox, ut dixi, videbimus et ad id explicandum disputationem omnem conferemus. Sed quid sentiat, non videtis. Hunc vos beatum; Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus;

Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Nec mihi illud dixeris: Haec enim ipsa mihi sunt voluptati,

et erant illa Torquatis. Quod si ita est, sequitur id ipsum, quod te velle video, omnes semper beatos esse sapientes. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur;

Si enim, ut mihi quidem videtur, non explet bona naturae voluptas, iure praetermissa est; Summus dolor plures dies manere non potest? Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Bork Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.