Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres philosophorum praeceptis instituta vita superabat. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Quibus natura iure responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia rei gerendae peti;

Hoc dictum in una re latissime patet, ut in omnibus factis re, non teste moveamur. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici. Bonum patria: miserum exilium. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Scisse enim te quis coarguere possit? Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando;

Illa videamus, quae a te de amicitia dicta sunt. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.

Sin ea non neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus. Quaero igitur, quo modo hae

tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.

Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Immo alio genere; Haec dicuntur fortasse ieiunius; Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio?

Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Non potes, nisi retexueris illa. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Sed venio ad inconstantiae crimen, ne saepius dicas me aberrare; Quae cum dixisset, finem ille. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Itaque ne iustitiam quidem recte quis dixerit per se ipsam optabilem, sed quia iucunditatis vel plurimum afferat.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Et hercule-fatendum est enim, quod sentio -mirabilis est apud illos contextus rerum. Cur igitur easdem res, inquam, Peripateticis dicentibus verbum nullum est, quod non intellegatur? Duo Reges: constructio interrete. Nunc vides, quid faciat. Quis istud possit, inquit, negare? At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu.

Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Sin tantum modo ad indicia veteris

memoriae cognoscenda, curiosorum. Non laboro, inquit, de nomine. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Ut id aliis narrare gestiant? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.