Duo Reges: constructio interrete. Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Inquit, dasne adolescenti veniam? Ut in geometria, prima si dederis, danda sunt omnia. Ut pulsi recurrant?

An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Si longus, levis dictata sunt.

Non igitur bene. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Nec vero sum nescius esse utilitatem in historia, non modo voluptatem. Quid censes in Latino fore? Quodsi, ne quo incommodo afficiare, non relinques amicum, tamen, ne sine fructu alligatus sis, ut moriatur optabis. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Sextilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Equidem e Cn. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Et nemo nimium beatus est;

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus est facto, fac. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Summus dolor plures dies manere non potest?

Ergo, si semel tristior

effectus est, hilara vita amissa est? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus. Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim.

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Etenim semper illud extra est, quod arte comprehenditur. Si longus, levis dictata sunt. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quis Aristidem non mortuum diligit? Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis? Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Tubulo putas dicere? Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Non est igitur voluptas bonum. Deinde dolorem quem maximum? Sed haec nihil sane ad rem;

Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Earum etiam rerum, quas terra gignit, educatio quaedam et perfectio est non dissimilis animantium. Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae

congruentis tenet; Quam multa vitiosa! summum enim bonum et malum vagiens puer utra voluptate diiudicabit, stante an movente? Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -; Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Ratio quidem vestra sic cogit.

Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Et ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere. Bonum integritas corporis: misera debilitas. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit?