Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Hoc mihi cum tuo fratre convenit. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Itaque ab his ordiamur. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Eademne, quae restincta siti?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Duo Reges: constructio interrete. Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere.

Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Sed ille, ut dixi, vitiose. Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Sed emolumenta communia esse dicuntur, recte autem facta et peccata non habentur communia. Erit enim mecum, si tecum erit. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Itaque his sapiens semper vacabit.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare. Tum mihi Piso: Quid ergo? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Graecis hoc modicum est: Leonidas, Epaminondas, tres aliqui aut quattuor; Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt.

Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Quis est enim, in quo sit cupiditas, quin recte cupidus dici possit? Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Sit enim idem caecus, debilis. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Tria genera bonorum;

Sint ista Graecorum; Non enim quaero quid verum, sed quid

cuique dicendum sit. A villa enim, credo, et: Si ibi te esse scissem, ad te ipse venissem. Sed haec nihil sane ad rem; Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.

Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Tubulo putas dicere? Si longus, levis. An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar? Non enim iam stirpis bonum quaeret, sed animalis. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? Facile est hoc cernere in primis puerorum aetatulis. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur.

Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Ut optime, secundum naturam affectum esse possit. Quamquam non negatis nos intellegere quid sit voluptas, sed quid ille dicat. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti? At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Immo videri fortasse. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Bork