Tamen a proposito, inquam, aberramus. Non risu potius quam oratione eiciendum? Gracchum patrem non beatiorem fuisse quam fillum, cum alter stabilire rem publicam studuerit, alter evertere. Itaque ad tempus ad Pisonem omnes. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Si id dicis, vicimus. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Sed quod proximum fuit non vidit. Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.

Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.

Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum. Tria genera bonorum; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Et homini, qui ceteris animantibus plurimum praestat, praecipue a natura nihil datum esse dicemus? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Bork Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Sed residamus, inquit, si placet. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Illis videtur, qui illud non

dubitant bonum dicere -; Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cuius similitudine perspecta in formarum specie ac dignitate transitum est ad honestatem dictorum atque factorum. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Quare hoc videndum est, possitne nobis hoc ratio philosophorum dare. Deinde dolorem quem maximum?

Duo Reges: constructio interrete. Itaque et vivere vitem et mori dicimus arboremque et novellan et vetulam et vigere et senescere. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. Audeo dicere, inquit. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus.

Et nemo nimium beatus est; Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Aufert enim sensus actionemque tollit omnem. Eorum

enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt. Facillimum id quidem est, inquam. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sed tamen intellego quid velit.

Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quid de Platone aut de Democrito loquar? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos; Erat enim Polemonis.

Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate. Nonne igitur tibi videntur, inquit, mala? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas.