Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Ex rebus enim timiditas, non ex vocabulis nascitur. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Quasi vero aut concedatur in omnibus stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate et inconstantia L. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum.

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Vestri haec verecundius, illi fortasse constantius. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis? Nos vero, inquit ille;

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Quicquid enim a sapientia proficiscitur, id continuo debet expletum esse omnibus suis partibus; Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Nobis Heracleotes ille Dionysius flagitiose descivisse videtur a Stoicis propter oculorum dolorem. Bork An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit?

Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Idque testamento cavebit is, qui nobis quasi oraculum ediderit nihil post mortem ad nos pertinere? Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Virtutibus igitur rectissime mihi videris et ad consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Si longus, levis

dictata sunt. Equidem, sed audistine modo de Carneade? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Duo Reges: constructio interrete. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?

Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Dicimus aliquem hilare vivere; Nam aliquando posse recte fieri dicunt nulla expectata nec quaesita voluptate. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Bork Eorum enim omnium multa praetermittentium, dum eligant aliquid, quod sequantur, quasi curta sententia; Hoc Hieronymus summum bonum esse dixit. Collige omnia, quae soletis: Praesidium amicorum.

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum putet. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Quis hoc dicit? Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Servari enim iustitia nisi a forti viro, nisi a sapiente non potest. Dicam, inquam, et quidem discendi causa magis, quam quo te aut Epicurum reprehensum velim. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt.

Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. De ingenio eius in his disputationibus, non de moribus quaeritur. Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Sed ad bona praeterita redeamus.

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum.

Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Iam contemni non poteris. Nos quidem Virtutes sic natae sumus, ut tibi serviremus, aliud negotii nihil habemus. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Sed residamus, inquit, si placet.