Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Sin autem eos non probabat, quid attinuit cum iis, quibuscum re concinebat, verbis discrepare? Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Nam quid possumus facere melius?

Bork Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis? Et quidem saepe quaerimus verbum Latinum par Graeco et quod idem valeat; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Et quod est munus, quod opus sapientiae? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Et quod est munus, quod opus sapientiae? Sedulo, inquam, faciam. Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia.

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit? Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Laboro autem non sine causa; Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest. Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris. Sapiens autem semper beatus est et est aliquando in dolore; Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto.

Quo modo autem philosophus loquitur? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Sed haec ab Antiocho,

familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Ex ea difficultate illae fallaciloquae, ut ait Accius, malitiae natae sunt. Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. Non laboro, inquit, de nomine. Laboro autem non sine causa; Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Si enim ad populum me vocas, eum. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Non est igitur voluptas bonum. Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum?

At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate. Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Quodsi vultum tibi, si incessum fingeres, quo gravior viderere, non esses tui similis; Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Cur post Tarentum ad Archytam? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Quid de Pythagora? Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Nihil opus est exemplis hoc facere longius. Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo; Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur

adipiscing elit. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Duo Reges: constructio interrete. Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Deprehensus omnem poenam contemnet. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Ut alios omittam, hunc appello, quem ille unum secutus est. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Erit enim mecum, si tecum erit. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur. Graece donan, Latine voluptatem vocant. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.