Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Cur haec eadem Democritus?

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Nec hoc ille non vidit, sed verborum magnificentia est et gloria delectatus. Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur. Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam.

Qui enim existimabit posse se miserum esse beatus non erit. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Conclusum est enim contra Cyrenaicos satis acute, nihil ad Epicurum. Haec et tu ita posuisti, et verba vestra sunt. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Compensabatur, inquit, cum summis doloribus laetitia. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Haec igitur Epicuri non probo, inquam. Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae? Cur iustitia laudatur? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni.

Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quae sequuntur igitur? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;

Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Pollicetur certe. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae

dixi, ad corpusne refers?

At iam decimum annum in spelunca iacet. Cur, nisi quod turpis oratio est? Qualem igitur hominem natura inchoavit? Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quae similitudo in genere etiam humano apparet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Terram, mihi crede, ea lanx et maria deprimet. Duo Reges: constructio interrete. Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Est enim effectrix multarum et magnarum voluptatum. Satis est ad hoc responsum. Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;

Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Que Manilium, ab iisque M. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum. Causa autem fuit huc veniendi ut quosdam hinc libros promerem. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Quod iam a me expectare noli. Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur. Sed tamen intellego quid velit. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Tum Torquatus:

Prorsus, inquit, assentior; Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Negare non possum.