Eam stabilem appellas. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Ut non sine causa ex iis memoriae ducta sit disciplina. Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret? Etsi qui potest intellegi aut cogitari esse aliquod animal, quod se oderit? Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn.

Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Vulgo enim dicitur: Iucundi acti labores, nec male Euripidesconcludam, si potero, Latine; Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae. Sed quot homines, tot sententiae; Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Quod autem in homine praestantissimum atque optimum est, id deseruit.

Quid de Platone aut de Democrito loquar? Saepe ab Aristotele, a Theophrasto mirabiliter est laudata per se ipsa rerum scientia; Ratio quidem vestra sic cogit. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis; Quis enim potest ea, quae probabilia videantur ei, non probare? Nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Ubi ut eam caperet aut quando? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.

Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Si longus, levis dictata sunt. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Quae cum dixisset paulumque

institisset, Quid est? An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Odium autem et invidiam facile vitabis.

Si longus, levis dictata sunt. Quod totum contra est. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet. Verba tu fingas et ea dicas, quae non sentias? Quibus ego vehementer assentior. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.

Sin tantum modo ad indicia veteris memoriae cognoscenda, curiosorum. Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Hoc ille tuus non vult omnibusque ex rebus voluptatem quasi mercedem exigit. Quid igitur, inquit, eos responsuros putas? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Eaedem res maneant alio modo. Non igitur potestis voluptate omnia dirigentes aut tueri aut retinere virtutem. Suam denique cuique naturam esse ad vivendum ducem.

Quid iudicant sensus? Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Apud imperitos tum illa dicta sunt, aliquid etiam coronae datum; Nam, ut paulo ante docui, augendae voluptatis finis est doloris omnis amotio. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam occurreret. Quod totum contra est. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.

Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum. Illud urgueam, non intellegere eum quid sibi dicendum sit, cum dolorem summum malum esse dixerit. Quantam rem agas, ut Circeis qui habitet totum hunc mundum suum municipium esse existimet? In eo enim positum est id,

quod dicimus esse expetendum. Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qua igitur re ab deo vincitur, si aeternitate non vincitur? Quid enim possumus hoc agere divinius? Duo Reges: constructio interrete. Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis.

Confecta res esset. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Ubi ut eam caperet aut quando?